Od jutra Transformacje, czyli Forum Teatrów Niezależnych

Podczas tegorocznej edycji zobaczymy Teatr Dwóch Krzeseł z Wrocławia, Teatr Bezdomny z Żarowa, Trzeci Teatr – Warsztaty Teatralne dla Młodzieży w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, Teatr Terminus A Quo z Nowej Soli, grupę Alchemii Teatralnej oraz Beef poetycki.

Nie konkursowy charakter spektaklu oraz organizowane dyskusje, mają tworzyć klimat przede wszystkim twórczej wymiany poglądów pomiędzy publicznością a samymi teatrami – nie tylko na tematy stricte teatralne, ale również związane z problemami, które poruszają widowiska.

W czasie festiwalu funkcjonuje specjalna gazetka, która na bieżąco pozwala opisywać wrażanie ze spektakli.

5.02.2015
18.00 „Alicja z krainy czarów” – Teatr Dwóch Krzeseł

Pokaz „Alicja w Krainie Czarów?” Teatru Dwóch Krzeseł- grupy teatralnej działającej we Wrocławiu pod batutą Kosior Karoliny, złożonej z uczestników projektu Alchemia teatralna. „Alicja w Krainie Czarów?” to pytanie skierowane w stronę widzów, z którymi spektakl igra, bawi się i wciąga w swoją grę na różne sposoby – niekoniecznie zmuszając podglądacza do wejścia bezpośrednio na scenę. Nie, nie, nie… o to się nikt nie musi martwić. Nadal pozostanie spektatorem. Spektakl dla widzów powyżej 15 roku życia.

19.15 Beef poetycki

Pomysł zorganizowania wydarzenia zwanego „Beefem Poetyckim” narodził się z fascynacji elementami kultury raperskiej. Popularnym zjawiskiem w tym kręgu są pojedynki na słowa, w których wykonawcy na żywo dyskredytują twórczość i osobę przeciwnika. Takie starcia nazywa się właśnie beefami. „Beef Poetycki” miałby być próbą przeniesienia tego rodzaju starcia na Grunt kultury wysokiej. Stworzenie swoistego pojedynku między poetami. Nie chodzi oczywiście o to by siebie nawzajem obrażali, lecz o słowną realizację, potyczkę na metafory, epitety i porównania.
REGULAMIN

6.02.2015
18.00 „Nowe Wyzwolenie” – Teatr Bezdomny im. Bohumila Hrabala

Adaptacja teatralna dramatu Witkiewicza z 1920 roku. Król krytykuje postawy pozostałych bohaterów, uważa je za zdeprawowane. Jest uwięziony i wypuszczany w zależności od nastrojów pozostałych. Wierzy, że wszystko musi mieć jakiś sens. Zdaje sobie sprawę ze swoich błędów, kłamstw, zdrad – w przeciwieństwie do pozostałych. Wspomina własne walki za ideę, walki za Boga, który posiada dla niego wartość. Krytykuje społeczeństwo, że dla nich Bóg jest głupstwem materialnym. Oskarża społeczeństwo o materializm i bydlęcy pragmatyzm. Pyta Florestana o owoce jego poglądów, owoców, których nie widać. Oskarża społeczeństwo o obłudę, kłamstwo i blagowanie. Towarzystwo zaś jest puste i skoncentrowane tylko na zabawie i doznawaniu przyjemności. Florestan zostaje umówiony z młodą dziewczynką, którą traktuje przelotnie jako chwilowe natchnienie. Początkowo w jej obecności nazywa ją „nowym ohydnym rajfurstwem” ale później zaczyna jej mydlić oczy i prawić komplementy. Autor krytykuje także bezmyślnych, pustych „artystów” pozbawionych idei i wartości, których przykładem jest Florestan. Stwierdza, że twórczość stała się pusta i pozbawiona wartości, jest zlepkiem słów niczego nie wyrażających, bądź paradoksalnie ideą dla samej idei, słowem dla słowa.

19.15 „Alchemia teatralna na co dzień” – pokaz filmu

20.00 „Noc nie jest dziewicą”- Teatr Terminus A Quo

„Noc nie jest dziewicą” to kolejna pozycja w Teatrze TAQ oparta na literaturze iberoamerykańskiej gdyż bazuje ona na prozie pisarza z Peru, którym jest Jaime Bayly i jego książce „Noc jest dziewicą”. Przezabawnie napisana proza, mocno zabarwiona erotyką i bezpośrednim dowcipnym i ironizującym językiem sprawia, że ogląda się ten spektakl z zapartym tchem, choć treść w istocie swej jest banalna. To co jednak czyni ten spektakl atrakcyjnym to: szybkość i błyskotliwość narracji a także niesamowicie sugestywna gra aktora i kilka odlotowych (dosłownie) scen, sprawia, że spektakl posiada niezwykłe, komediowe zabarwienie – stąd doskonała zabawa w której uczestniczą aktor i widzowie. Spektakl zrealizowany przez Eliasza Gramonta (Inscenizacja, wybór muzyki i reżyseria), przy współpracy Edwarda Gramonta (scenariusz i konsultacje reżyserskie)

7.02.2015
17.00 „Niehalo” – Alchemia Teatralna

„Po prostu mam szczęście. Po stronie mam pozwalam sobie wpisać: 24 lata, pracę magisterską (w toku), kobietę Agnieszkę (rozkład związku także w toku),dresów 3 pary, adidasy fluorescencyjne i fila czarna skóra, dni podobne jeden do drugiego. Ponadto stanowisko pracy, co jak o nim myślę, to zaczynam myśleć, a nawet nabierać ,mimo że jestem osobą raczej niepewną pewności, że wolę o nim nie myśleć. Oraz pokój niby własny, ale mieszkam z rodzicami (powiedzmy), braćmi (w zasadzie), babcia, psem i akwarium, o których również nie wiem, co myśleć, bo nie wiem, jak my się mieścimy na 60 metrach. Że kwadratowych? Żadna pociecha. Oraz pewny jak w banku, solidnie oprocentowany i prawdopodobnie z każdym rokiem procentujący brak perspektyw”. Halo! Jest tam kto? Halo? Jesteś halo? Czy jesteś niehalo? Jak to drugie, to ten spektakl jest o Tobie.
Spektakl przygotowany przez grupę warsztatową Alchemii teatralnej pod okiem instruktorów Juliusza Chrząstowskiego i Dariusza Jarosa

18.00 „Dziób w dziób” – Trzeci Teatr

TRZECI TEATR – Warsztaty Teatralne dla Młodzieży w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Spektakl „Dziób w dziób” wg tekstu Maliny Prześlugi, sięgając do tradycji bajki zwierzęcej (występują tutaj: banda gołębi, wróbel i kot), opowiada o samotności, agresji wobec inności, potrzebie akceptacji, a także o władzy, o stwarzaniu fałszywych mitów bohaterskich i fantazmatach martyrologicznych narracji; wskazuje czym jest prawda, oddanie, honor.

19.15 „Huncwot” – akustycznie

Huncwot – zespół z nurtu ulicznej muzyki poetyckiej, operujący z dala od wszelkich „łagodnych krain”. Muzyka oparta jest na mocnej podbudowie rockowej z elementami innych gatunków, zaś teksty są syntezą przemyśleń dnia codziennego i zadumą nad miejscem człowieka w tej egzystencji.

20.00 „Tyrania” – Teatr Terminus A Quo

„Tyrania” jest spektaklem o odwiecznej walce pomiędzy jednostką a zbiorowością. Postacią kluczową uasabniającą jednostkę jest artysta malarz – Milan. Zbiorowość to szary tłum, masa ludzka. Tłum staje naprzeciwko malarzowi, jest agresywny i nieposkromiony, niemniej w jednej kwestii jest uległy – domaga się uwiecznienia, nieśmiertelności, chce zostać namalowany na płótnie. Milan buntuje się – nie widzi w tym tłumie, w tej masie, niczego interesującego, godnego uwagi a tym powodów do uwiecznienia. Milan szydzi z tłumu i znieważa go. Rozsierdza go wpadając w pasję szalonych, obraźliwych monologów. Nazywa ten tłum, tę zbiorowość: ludzkim piekłem! Można w tym starciu dopatrzyć się poprzez analogię z rzeczywistością, kiełkowania niepokojów społecznych czy też narodzin totalitaryzmu – a przede wszystkim rewolucji. Dola zwykłego szarego człowieka to najwyższa wartość jaką chce wymusić na Milanie tłum zwykłych ludzi. Nic nie znacząca dola jako natchnienie dla artysty. Dziedziną sztuki podniesioną do rangi symbolu najwyższej wartości jest w tym przypadku malarstwo. Milan arystokrata, Milan – ucieleśnienie prawdy nie dopuszcza do siebie ideałów hołoty. Buntuje się obnażając aż do bólu słabości tego tłumu