Zwykły Bohater ze Świdnicy!

Zwykły Bohater ze Świdnicy!

Jak czytamy na stronie akcji Rafał przygodę z honorowym krwiodawstwem rozpoczął w 2006r. kiedy po raz pierwszy oddał krew. Chciał zrobić coś dobrego dla drugiego człowieka, a przecież nie ma większej miłości niż ta, gdy ktoś życie oddaje by ktoś mógł żyć. W 2008r. postanowił pomagać dzieciom też w innym sposób. Widząc sytuację na podwórkach oraz zachowanie młodszych kolegów wraz ze znajomym postanowił zrobić w Świdnicy akcje typu „Flash Mob”. Jak się okazało świdnicka młodzież chce się pomagać lecz brak ludzi, którzy ich poprowadzą właściwą drogą.
W 2009r. Rafał uległ poważnemu wypadkowi, który wykluczył go z bycia dawcą. Będąc unieruchomiony postanowił poszerzać swoje zdolności i rozwijać się w nowym kierunku. W roku 2011 został poproszony przez swoją dziewczynę, Martę, o zaprojektowanie i wykonanie banera na pielgrzymkę dla KHDK. W przeciągu kilku godzin stworzył go wraz z plakatem promującym pielgrzymkę HDK. Od jednego projektu zaczęła się jego „nowa” przygoda z KHDK „Kropla Życia” w Świdnicy. Wkrótce został prezesem KHDK „Kropla Życia” Świdnica. po czym zaczął już samodzielnie kompleksowo organizować akcje poboru krwi. Organizuje rocznie ponad 20 akcji poboru krwi, zbierając jej ponad 300 litrów. Podsumowując jego rolę w Klubie „Kropla Życia”, można powiedzieć krótko: jest organizatorem i wykonawcą tego wydarzenia pilotując wszystko od A do Z. Lecz HDK to nie wszystko czym się zajmuje. W roku 2012r. powołane zostało do życia Stowarzyszenia im. Julii Kujacz „JULA” – pomoc dzieciom chorym na białaczkę, którego jest współzałożycielem. Od samego początku aktywnie włącza się w działanie stowarzyszenia i napędza je do dalszego działania. Ciągle myśli "co jeszcze można zrobić dla potrzebujących?" Przez akcje poboru krwi na terenie miasta Świdnica udało mu się uratować ludzkie życie, robiąc to nawet w drugi dzień świąt, organizując na szybko krew dla „wcześniaków”, które urodziły się z genetyczną wadą serca.
Zapytany dlaczego robi to wszystko, Odpowiada : „Jestem szczęśliwym człowiekiem jeśli mogę pomóc lub uratować życie drugiemu człowiekowi. Widząc uśmiechnięte dziecko jestem szczęśliwy, że dzięki mojej pracy i poświęceniu wielu ludzi wiele osób przeszło i przeżyło skomplikowane operacje. Wiem, że nie muszę być specjalistą, aby ratować ludzkie życie – wystarczy zrobić coś dobrego oraz oddać krew”. Skromny, zawsze uśmiechnięty, na co dzień niewidoczny każdego dnia ratuje komuś życie.
Pan Rafał Klemczak zrobił coś jeszcze: w dobie ogólnej znieczulicy potrafił dotrzeć do szerokiej rzeszy uczniów, poruszyć ich serca, zachęcić swoim zapałem i postawą do działań na rzecz potrzebujących. Uwrażliwił uczniów szkoły, wzbudził empatię i chęć wsparcia.