Decyzja o budowie zbiornika retencyjnego (Jezioro Bystrzyckie) zapadła na początku XX wieku, w związku z katastrofalnymi w skutkach powodziami, które nawiedzały rejon Sudetów. Jego miejsce wytyczono na obszarze wsi Schlesierthal, leżącej u podnóża zamku Grodno.
W drugiej połowie 1911 roku rozpoczęto budowę potężnej zapory o wysokości 44 metrów oraz długości ponad 230 metrów. Do budowy zapory użyto bloków gnejsowych. Grubość tamy u podstawy wynosi 29 metrów, natomiast na szczycie 3,5 metra.
U góry obiektu jest 10 upustów, służących do przelewów nadmiaru wody zgromadzonej w zbiorniku, natomiast mniej więcej w połowie konstrukcji są jeszcze cztery upusty. Na koronie tamy utworzono szosę, która obecnie nie jest użytkowana. Poniżej zapory została zbudowana niewielka hydroelektrownia, w której zainstalowano trzy turbogeneratory.
Moc hydroelektrowni wynosiła około 1,2 MW. W 1914 roku tama została oficjalnie oddana do użytku. Po raz ostatni widziano wówczas zabudowania wsi Schlesierthal oraz dawne sztolnie kopalni rud srebra,
które znalazły się pod wodami sztucznie wytworzonego zbiornika, znanego dziś jako Jezioro Lubachowskie lub Jezioro Bystrzyckie.
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
