Reklamy w powojennym Wałbrzychu. Jakie towary i usługi reklamowano w mieście w 1947 roku w tygodniku "Wałbrzych"?

Jak informował Edward Szewczyk, pierwszy prezydent miasta Wałbrzycha, we wstępniaku w pierwszym wydaniu tygodnika "Wałbrzych", pierwsze polskie czasopismo wydawane w 1945 roku tuż po wojnie na Dolnym Śląsku i jedyne na całych "Ziemiach Odzyskanych" wychodziło właśnie w Wałbrzychu. Był to "Tygodnik Polski". Po wydaniu kilku numerów druk wstrzymano z uwagi na brak ludzi, ale też odpowiedniego papieru i polskich czcionek.
Takich problemów nie było już w 1947 roku, kiedy to 16 stycznia ukazał się pierwszy numer tygodnika "Wałbrzych", pismo wydawane przez Urząd Miejski.

Pismo ukazywało się jedynie przez rok, a jego lektura jest dla współczesnych mieszkańców miasta ciekawa z kilku względów. Na łamach tej gazety zadawano pytania o kształt i przyszłość Wałbrzycha oraz regionu, w tym m.in. jak powinno nazywać się podwałbrzyskie uzdrowisko - Solicowo, Solice, czy Szczawno, pojawiały się informacje o historii wałbrzyskich ulic, starano się w ten sposób integrować nowo osiedloną tu społeczność polską.

Najciekawsze w tygodniku z Wałbrzycha sprzed lat są ówczesne lokalne smaczki, czyli ciekawostki wyczytane z dawnych reklam. A w nich m.in:

• gdzie działała pierwsza wałbrzyska szkoła jazdy, fryzjer, szkoła tańca, pierwszy Powszechny Dom Towarowy,
• jakie cukiernie działały w mieście i gdzie mieściła się np. Słodka Dziurka,
• jakie sklepy wówczas działały, jakie towary proponowały,
• jakie usługi były w cenie.
• Reklamujący się podawali w anonsach ówczesne adresy (często tożsame z nazwami dzisiejszych ulic), a także numery telefonów.

Ogłoszenia kosztowały 30 zł za milimetr szerokości szpalty, tyle samo kosztowała miesięczna prenumerata tygodnika. Jeden numer tygodnika kosztował 10 zł.

Zakamarki wałbrzyskiego Śródmieścia i nie tylko...

Filmy jak wehikuł czasu