Kłodzko. Góry Stołowe, Schronisko „Na Szczelińcu” i turyści na archiwalnych zdjęciach. Ależ było pięknie!

Już w 1804 r. powołano Kasę Szczelińca Wielkiego. Fundusze z pobieranych opłat wykorzystywano na budowę schodów, ścieżek i poręczy oraz udostępnianie kolejnych partii szczytu jak np. urządzenie punktu widokowego na Fotelu Pradziada. Wejście na szczyt zamykane było drewnianą bramą, do której klucz posiadał przewodnik. Wprowadzono też zwyczaj wpisywania się po zwiedzeniu góry do księgi pamiątkowej.

Schronisko „Na Szczelińcu” najstarsze

Pierwsza drewniana letnia altana dająca schronienie wędrowcom powstała w 1815 roku. Potem w 1845 r. na platformie szczytowej wybudowano schronisko. Jest to jedno z najstarszych schronisk w Sudetach i jedyne, które zostało wybudowane od razu z przeznaczeniem na obsługę turystów. Wszystkie inne schroniska w polskich Sudetach ewoluowały z bud pasterskich. Schronisko „Na Szczelińcu”, również jako jedyne w Sudetach, nie posiada drogi dojazdowej. Pierwotnie całe zaopatrzenie transportowano tu na plecach lub wykorzystując juczne zwierzęta (osiołki). Od lat siedemdziesiątych funkcjonuje wyciąg towarowy od drogi jezdnej do wioski Pasterka, przebiegającej u północnego podnóża szczytu.